සිංහල උණ හැදිච්ච කාලෙක සිංහල බ්ලොග් ලිවිල්ල උණක් කරන් ඉඳලා... කාලයත් එක්ක බ්ලොග් එක නැත්තටම නැතුව ගියා. දැන් ආපහු තනිකම කම්මැලිකම හිතට ඇවිත් වද දෙද්දි, මැෂින් වගේ වෙලා තියෙන ජීවිතේ අලුත් විදිහකට ලියන්ඩ ඕනෙ කියලා හිතුනේ මාරයගේ බ්ලොග් එක දැකලා.
ඇත්තටම එච්චර දේවල් ගොඩක් ලියන්ඩ නැතත්.. මාත් මැෂින් එකක් වෙන්ඩ අකමැති එක්තරා විදිහක පිස්සෙක් හින්දා. මොනවා හරි ලියන්ඩ හිතුනා.
කොච්චර කාලයක් මොනව ලියයිද කියලා කියන්ඩ බැරි උනත්... මොනවා හරි ලියනවාමයි...
කියවන්ඩ පුළුවන්ද බැයිද කියන එක කියවන අය තීරණය කරයි... පුළුවන් අය කියවයි... බැරි අය නෑවිත් ඉඳියි...
ඒත් මම ලියයි.
No comments:
Post a Comment